Toen we ons huis kochten zat er al een kattenluikje in de achterdeur. Beetje onzinnig als je geen katten hebt, maar om daar nu een hele nieuwe deur voor te kopen vonden we ook zonde. Na 10 jaar hier gewoond te hebben kregen we zelf katten. Dat luikje kwam dus goed van pas.
Het luikje wat in de deur zat was een vrij simpel kattenluikje. Zo ééntje die je op open of dicht kunt zetten. Omdat onze katten graag buiten zijn hadden we het luikje overdag altijd van het slot af, zodat ze naar buiten en naar binnen konden wanneer ze maar wilden. ’s Nachts ging het luikje op slot. Werkt prima zou je denken, en dat deed het ook wel, totdat we vreemde katten in huis kregen.
Op een mooie zomeravond was Lea nog steeds niet thuis en wij wilden graag naar bed. Omdat ze met het mooie weer wel vaker wat later thuis kwam zette ik het luikje op zo’n manier dat ze wel binnen kon komen, maar niet meer naar buiten kon. Zo deed ik het wel vaker.
Vreemde katten in huis
Toen ik de volgende ochtend de trap afliep merkte ik direct dat er iets mis was. Normaalgesproken stond Lea me elke dag al miauwend bij de deur op te wachten. Deze keer was het stil. Niet alleen Lea was nergens te bekennen, ook Daisy zat niet op haar vaste plekje op de bank en was verdwenen. Dat was op zijn minst merkwaardig.
Omdat ik begon te twijfelen of ik de draaiknop van het kattenluikje wel de goede kant op had gedraaid liep ik richting de bijkeuken en toen stond mijn hart even stil. Daar, in het midden van de keuken, zat een grote zwarte kat me met indringende ogen aan te staren. Echt, ik schrok me helemaal kapot, de kat trouwens ook. Die sprintte ineens naar de bijkeuken en probeerde er via het luikje weer uit te komen, maar ja, die zat op slot, dus paniek in de tent. Hij vloog door de bijkeuken, op de vriezer, onder de kastjes, hij wist niet hoe snel hij weg moest komen toen ik de deur opendeed.
Na even zoeken vond ik Daisy en Lea beide verstopt onder de bank. Doodsbang. Toen ik in de weken daarna nog twee keer een vreemde kat in huis had, wel overdag, maar toch, was ik er klaar mee. Dit kon zo niet langer. Ten eerste wilde ik geen vreemde katten in huis, en mijn eigen katten waren constant op hun hoede als ze ook maar een geluid hoorden wat uit de richting kwam van het kattenluikje.
Daar moest dus iets anders voor in de plaats komen, maar wat? Na wat zoeken op het internet zag ik kattenluikjes die reageren op de chip van je kat. Precies wat ik zocht. Ze zijn wel een stuk duurder dan de eenvoudige kattenluikjes, maar dat had ik er inmiddels wel voor over.
Hoe werkt een kattenluikje met chip
Een kattenluikje met chip reageert op de microchip van je kat. Het is dus wel noodzakelijk dat je kat door de dierenarts is gechipt. Wanneer je een kattenluikje met chip hebt gekocht laat je je kat hierdoor heen gaan en op datzelfde moment houd je een paar seconden de programmeerknoop ingedrukt zodat je kat wordt geregistreerd. Je kunt dit al doen voordat het luikje in de deur bevestigd zit.
Vanaf dat moment kan alleen jou kat naar binnen en naar buiten en kunnen andere katten niet meer binnenkomen. Het luikje reageert alleen op de chip van jouw kat. Zodra deze voor het luikje staat hoor je een klikje en dat betekent dat het luikje openstaat zodat je kat naar binnen/buiten kan gaan. Zodra je kat door het luikje is gegaan gaat het weer op slot. Daarnaast heb je de mogelijkheid om het luikje voor je katten helemaal open te zetten, helemaal dicht, of alleen eruit, of alleen erin.
Wij waren superblij met dit kattenluikje. Geen vreemde katten meer in huis. En toen we 5 maanden geleden Loki en Nova uit het asiel haalden bleek het helemaal een goede koop te zijn. Zij waren nog veel te jong om naar buiten te gaan, maar Daisy moest wel de kans hebben om gewoon haar gang te gaan. De eerste weken heb ik wel even extra opgelet om te kijken of ze toch niet op de één of andere manier met haar mee naar buiten konden glippen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
De wijde wereld in
Loki werd 3 maanden geleden gecastreerd en kreeg toen ook zijn chip. Het was toen nog te vroeg voor hem om naar buiten te gaan, maar een maand geleden was het dan zover. Na al die weken al dromerig voor het raam te hebben gestaan mocht hij eindelijk naar buiten. We duwden hem voorzichtig door het luikje en registreerden zijn chip. Nu kon ook hij voortaan naar buiten en binnen wanneer hij zin had.
Nova was not amused. Ze had altijd een speelmaatje gehad, en nu was ze ineens alleen. Zij wilde natuurlijk ook graag naar buiten, en ze stond constant voor het raam te miauwen. Omdat zij nog niet gechipt was, maar ook nog niet gesteriliseerd, was dat echt nog geen optie. Maar madam was niet onnozel. Ze stond Loki constant op te wachten bij het kattenluikje en begon door te krijgen hoe het in zijn werk ging.
Te slimme kat?!
Twee weken geleden zag ik het gebeuren toen ik naar buiten keek. Loki ging door het luikje naar binnen, en wie stond daar ineens buiten? Nova! WTF? Hoe had ze dat voor elkaar gekregen. Gelukkig was ze te verdwaasd om een sprintje te maken, en kon ik haar snel oppakken, maar dit was natuurlijk niet de bedoeling.
Helaas gebeurde het nog een paar keer totdat ik maar besloot om het kattenluikje helemaal dicht te laten en Daisy en Loki via de deur naar binnen en buiten te laten gaan. In ieder tot Nova werd gesteriliseerd en gechipt vorige week. Sinds het thuiswerken zie ik toch de hele dag op het kattenluikje uit, dus dan maar even wat vaker heen en weer lopen. Kom ik ook eens achter mijn laptop vandaan 😉.
Weet je trouwens hoe Nova het voor elkaar kreeg? Op het moment dat Loki naar binnen ging wurmde zij zich er al half met haar kopje doorheen zodat haar kopje al onder het luikje zat. Zo bleef deze openstaan en kon zij erdoorheen glippen. Het systeem is dus niet waterdicht, of ik heb gewoon een superslimme kat 🙀.
Er zijn meerdere soorten kattenluikjes verkrijgbaar met chip. Wij kozen voor de SureFlap DualScan Microchip Cat Flap, te koop bij o.a. bol.com.
Geef een antwoord